środa, 10 maja 2017

Ek-Balam,

Rano zabieramy walizy do samochodu, wymeldowujemy się i jedziemy oglądać Jukatan.


 Po przejechaniu paru kilometrów stwierdzamy, że  ludziki trochę przesadzały z pisaniem jak to niebezpiecznie jest na drodze, jak miejscowi szaleją, itd. Pierwszy stresik mija, Zające zadowolone, oglądają przedmieścia Cancun, jest super!
 Na samym wyjeździe z miasta, wyprzedza nas miejscowy, śmignął ze 120 na godzinę, a nas policjant haltuje. No co jest, to nie my przekroczyliśmy prędkość! Grzecznie zjechaliśmy na bok i już wiemy o co chodzi.
 "Miły i bardzo poważny" policjant podchodzi, mówi do DZ żeby wysiadł z samochodu, zabiera mu paszport i prawo jazdy. Zaczyna się gadka, że to nie my przekroczyliśmy prędkość, że to pomyłka, on pokazuje radar i coś po swojemu blebla. Po angielsku miał opanowane tylko, że płacimy 100 dolarów tu teraz albo zabiera dokumenty i na komendzie mamy odebrać i zapłacić mandat już dużo wyższy. Zając wściekły wypala mu z tekstem, że Meksykanie tacy religijni są, tak Papierza JP II kochają, a polskich turystów oszukują i kasę za bezdurno od nich wyciągają. *ROFL*. Kolo coś tam mamrocze, mamrocze i mówi do DZ : no dobra 50 dolków.  Małż dalej mu teksty zapodaje, gościu mamrocze, ja tracę cierpliwość i wysiadam. Coś mi odbiło, przedstawiam się gościowi i zaczynam gadkę że nic się nie stało, że to drobne wykroczenie, niech odpuści itd. Ten nie chce ze mną gadać, każe mi wsiąść do samochodu, to ja jak nakręcona do niego w kółko to samo. Gościu zniecierpliwiony do małża płać te 50 dol i możecie jechać. O nie myślę sobie jak taki jesteś to my cię też w kły wytniemy. Idę do samochodu, zwijam 4 banknoty po 5 dolków w piękny rulonik, podchodzę do PANA WŁADZY czekam aż odda małżowi dokumenty, wciskam mu rulonik do kieszeni i już nas nie ma.
 Zanim chłop przeliczył byliśmy w bezpiecznej odległości Biggrin



Wściekłe Zające wyjechały z Cancun i mamroczą, no kurna jak tak co chwilę będą nas haltować, to bankruta 3 dnia ogłosimy. Dash 1

Za chwile humorki nam się poprawiają i postanawiamy nie jechać autostradą, tylko zobaczyć kawałek prawdziwego Meksyku, a co tam najwyżej nas znowu złapią i naciągną. Jedziemy przez wioski, drogi miały być nieoznakowane, złej jakości, niebezpieczne. Nic podobnego, lepsze niż u nas (o to właściwie nie trudno ,prawie wszędzie są lepsze niż u nas). Jedynym utrudnieniem są "śpiący policjanci" we wszystkich wioskach i przed ważniejszymi obiektami sakralnymi i państwowymi.

Życie płynie tu spokojnie, ludziki siedzą w grupach przed domami, pięknie pachną przydrożne griliki, niesamowicie wyglądają Chatki Majów, w których do dzisiaj mieszkają.
Rejon nie jest bogaty, nie widać wielkich plantacji, jakieś znaki zjazdu do Hacjend są, ale to nie są wielkie i piękne Hacjendy. Raczej takie "nasze gospodarstwa" Ruch na drodze minimalny, jedzie się bardzo przyjemnie, nawet nie zauważamy jak szybko dojechaliśmy do Ek-Balam.

Jest koło 13, gorąco straszliwie, słońce przypieka. Zastanawiam się jak zniesiemy zwiedzanie w tym upale. Dochodzimy do kasy, kupujemy 4 bilety i udajemy się do wejścia. Zaczyna wiać wiaterek, robi się znośnie, im bliżej wejścia jesteśmy, tym więcej wysokich drzew i krzewów dających cień. Przy wejściu strażnik pyta o bilet za kamerę. Nie mamy biletu, nikt nie powiedział, że trzeba dodatkowo kupić, o w mordę, tyle się cofać, nerw. Pojawia się 2 strażnik i mówi żebyśmy poczekali, on na skróty pójdzie i kupi nam bilet. Za chwilę wraca, dostaje tipa i wchodzimy.

Wiaterek coraz większy, jest super. Wykopaliska toną w zieleni. Dużo wysokich drzew daje przyjemny cień. Zwiedzamy spokojnie, nikt nas nie pogania, ludzi niewielu. Dochodzimy do piramidy. Patrzę w górę, oj wysoko, a ja mam straszliwy lęk wysokości. Nogi jak galareta, wchodzę. Nie patrzę w dół ani w górę. Tarabanię się i krzyczę Zając, ja dalej nie dam rady. Przecież jesteś już na górze, podnieś głowę i przejdź do drabinki. Podnoszę głowę, o w mordę, ale wysoko. Jak ja zejdę?. Chwilę popatrzyłam na widoki z góry i zaczynam schodzić stylem na "odważnego Chińczyka" . Z ostatnich schodków prawie zbiegam, byle szybciej znaleźć się na dole!!!!! Duldam całą wodę, którą mam ze sobą i wiem jedno, nigdy więcej wchodzenia na piramidy. Kręcimy się jeszcze trochę po wykopaliskach, podziwiamy umiejętności Majów i postanawiamy udać się w kierunku hotelu.



















Jedziemy w kierunku Chitzen Itza. krajobraz się zmienia, więcej zieleni, bardziej kolorowo, pojawiają się ogromne plantacje agawy. Wioski też już trochę inne, ale chatek Majów coraz więcej.
Zatrzymujemy się w hotelu Dolores Alba.
 Hotel z bardzo przyzwoitymi opiniami, odnośnie lokalizacji, warunków lokalowych i jedzenia. Co do ostatniego mam pewne ale. Jedzenie nie powiem smaczne, ale... w karcie nie ma dań meksykańskich, tak bardzo liczyłam, na pierwszą prawdziwie lokalną kolację, buuu.
Dolores Alba ma świetne położenie, dojazd do wykopalisk zajmuje parę minut. Dla niezmotoryzowanych hotel oferuje bus, który codzienne rano dowozi turystów do Chitzen Itza, na przeciwko hotelu znajduje się Cenota Ik Kil.  Dolores Alba ma 2 baseny, jeden jest ekologiczny, z wapiennymi formacjami na dnie, bardzo ładnie wygląda wieczorem. Po męczącym dniu świetny relaks w otoczeniu przepięknej zieleni i cieniu drzew. Jedyna wada hotelu to ptasiule, jest ich pełno i niestety znalezienie po południu czystego materaca graniczy z cudem.
Resztę dnia spędzamy na basenach, a potem chcemy pojechać na kolację gdzieś do wioski. Po zachodzie słońca zapalają się światła, robi się pięknie, zostajemy na kolację w hotelu. 












Jutro czeka nas dzień pełen wrażeń. Zobaczymy Chitzen Itza.





Brak komentarzy:

Prześlij komentarz