Indie -Calangute - Dandeli

Nasz pobyt w Calangute dobiega do końca. Dzisiaj wyruszamy do Karnataki .
Po śniadaniu czeka na nas kierowca, który będzie nam towarzyszył przez kolejne dni. Niestety nie był tak kontaktowy i otwarty jak Sanjay. Bardzo słabo mówił po angielsku, był mega leniwy i tylko liczył na bonusy . Oczywiście na początku poinformował nas, że on jeździ z Rosjanami, a to tacy bogaci ludzie są. Ile to oni kasy wydają na przyjemności. No i git, tylko co nas obchodzą Rosjanie . Oczywiście szybciutko podał namiary na siebie, żeby przekazać je chętnym turystom i tak dotarliśmy do Old Goa .


Mówimy Piętaszkowi (tak go ochrzciłam), że chcemy się na chwilę zatrzymać przy bramie pałacowej i kościele św. Kajetana.

Kolejny przystanek robimy przy meczecie w Ponda. Trwają tu akurat przygotowania do wesela. Mężczyźni ustawiają stoły i krzesła, a kobiety w ogromnych garach przygotowują jedzenie. Jak pięknie tam pachniało, aż się nie chciało  stamtąd odjeżdżać.

Jedziemy w kierunku granicy stanów, a droga widokowo piękna, niestety kręta i niebezpieczna

A tak wygląda granica pomiędzy stanem Goa A stanem Karnataka. W tym miejscu wszystkie samochody poddawane są dokładnej kontroli, głównie chodzi o przemyt alkoholu, bo do Karnataki można wwozić tylko jedną butelkę .

Przekroczyliśmy granicę stanów i raptownie pogarsza się stan drogi, dziury, wyboje, żwir..... widoczki nadal ładne.

Okolice Dandeli są siedliskiem dzikich zwierząt, spotkać tu można lamparty, czarne pantery, słonie, antylopy i tygrysy. W 2007 roku władze Indii  oznaczyły ten obszar jako rezerwat tygrysa, w rezerwacie dla turystów organizowane jest safari. Naturalne piękno okolicy przyciąga tu wielu turystów z innych części Indii, a także z zagranicy. Władze Karnataki zezwalają na budowanie tu wyłącznie ekoturystycznych ośrodków.  My jakoś specjalnie za eko-turystyką nie przepadamy , ale możliwość zobaczenia tygrysków to już bardzo do nas przemawiała .
 Wyszukałam w necie informację o ciekawym gospodarstwie agroturystycznym i poprosiliśmy biuro o zarezerwowanie nam domku. Przyznam, że jechaliśmy tam z duszą na ramieniu, agrotusystyka w wydaniu indyjskim była dla nas wielką niewiadomą . Na miejscu okazało się, że jest super . Byliśmy bardzo pozytywnie zaskoczeni i ośrodkiem i atmosferą jaka tam panowała . Chyba jeszcze nigdy nikt nie zajmował się nami tak jak tu. Jeżeli komuś przyjdzie do głowy pomysł zatrzymania się w takim miejscu to szczerze polecam ten ośrodek .













Na miejscu czekał już na nas lunch



Po lunchu, bardzo smacznym zresztą, przychodzi do nas jeden z właścicieli, pyta czy smakowało oraz jaki mamy plan na resztę dnia i proponuje nam wyjazd nad rzekę Kali. Oczywiście, że chcemy tam pojechać, czytaliśmy, oglądaliśmy i jesteśmy zainteresowani . Niestety okazuje się, że na Piętaszek nie wie jak dojechać (a podobno już bywał tu z Rosjanami ), ba wydaje nam się, że nie do końca rozumie właściciela ( niestety w Indiach w różnych stanach ludzie porozumiewają się w różnych dialektach).  Właściciel pyta, czy nie będzie nam przeszkadzało, jeżeli pojedzie z nami jego ojciec, który nie zna angielskiego. Oczywiście, że nie, byle wskazał nam drogę . Po chwili pojawia się pan tata i możemy jechać.
Na początek pokazuje nam zaporę Supa

Dojeżdżamy do ośrodka Hornbil, tutaj skorzystamy z atrakcji pod nazwą „naturalne jacuzzi” . Pierwszy raz w życiu byłam w takim miejscu, super doświadczenie . Przelewająca się z ogromnym impetem woda i my . Uf, tylko dla czego gatki nam zrywa .

Przyznać trzeba, że woda zimna i mocno porywista. Niby Indie, ale jednak bezpieczeństwo dla obsługi było najwyższym priorytetem. Cały czas był z nami miejscowy spec od podawania ręki, podtrzymania na śliskich kamieniach czy doniesienia torby... Faktycznie zabawa boska.
Tak nam się podobało na naturalnym jacuzzi, że kolejną decyzją był rafting . Zostawiamy  aparat magikowi, a sami jedziemy na miejsce spływu.
Płyniemy









a to nasz przewodnik

Spływ był wspaniałą przygodą, ale ja cały czas czułam niedosyt , więc mąż zorganizował mi indywidualną zabawę, pływanie kajakiem po kaskadach.

Trochę dużo zdjęć, ale to było mega przeżycie i nie mogłam nic wyrzucić

A oto wszystkie atrakcje organizowane w Dandeli

Wracamy do naszego ośrodka, dziękujemy naszemu przewodnikowi za towarzystwo,  pojawia się właściciel. Zaprasza nas na popołudniową kawę i ciastka. Mówi,  że już  poinformował pozostałych gości, że przedstawi im gości z Polski. Robi nam się bardzo miło, prosimy o chwilę na prysznic i przebranie się w suche ubrania. Idziemy na kawkę, wszyscy już czekają i bardzo miło się z nami witają. Jesteśmy trochę zaskoczeni, takim przyjęciem. Przez cały czas obserwuje nas obsługa i coś tam do siebie szepcze. Wieczorem dowiemy się o co chodziło .Tak wyglądała nasza restauracja

W przemiłej atmosferze czas płynie szybko, zrobiło się ciemno. Właściciele rozpalają ognisko i proponują małą przekąskę przed nocnym safari. Zostajemy poczęstowani zupką i frytkami, ale takimi ostro-słodkimi. Bardzo mi te frytki podeszły. W gospodarstwie mieszka orzeł. Ja nie mam odwagi, ale DZ zaprzyjaźnia się z nim

Kolejna atrakcja organizowana w ramach pobytu w Dandeli Mist to nocne safari . Podjeżdża po nas trochę rozklekotany Nissan, wsiadamy i w drogę
Dwie Induski , jedna z  małym synkiem wsiadają do kabiny, ja na pakę z facetami. Oj nie był to dobry pomysł, bo było strasznie zimno, a wszyscy zostawiliśmy kurtki w ośrodku. Nic to jedziemy. Nasz tropiący, wyciąga mega latarę i szuka zwierzynę. Niestety jest zbyt ciemno, a zwierzaki są daleko, nie da się ich focić. Nasza nocna przygoda trwa ponad półtorej godziny.





Po powrocie czeka na nas gorąca kolacja, ale prawie wszyscy są przemarznięci i najpierw idziemy się ciepło przyodziać. Wracamy do restauracji, obsługa cały czas nas bacznie obserwuje i coś tam szur szura do siebie. No dobra nabieramy sobie jedzonko, a wybór był całkiem spory i siadamy przy stole. Przychodzą właściciele i jeden z nich zaczyna krążyć wokół nas. Czeka aż spokojnie zjemy i pyta,  czy może z nami usiąść i porozmawiać. Jasne, zapraszamy.
Najpierw zaczyna skromnie od pytań, czy dobrze się czujemy, jak nam się podoba, jak zapatrujemy się na atrakcje organizowane przez nich? Widzi, że chętnie z nim rozmawiamy i się rozkręca. Okazuje się, że jest mega zaskoczony naszą obecnością, jesteśmy pierwszymi białasami, którzy tu się pojawili. Ponieważ nie mają Internetu, praktycznie nie ma możliwości zarezerwowania pobytu przez kogoś z zagranicy. No i się wyjaśniło czemu wszyscy tak nas obserwowali i szur szurali do siebie  .
Po długiej rozmowie oglądamy jeszcze gwiazdki na niebie przez teleskop i idziemy spać.